Հրապարակախոսական բաժնի նյութերը։

Հանրահայտ ճշմարտություն է՝ լեզուն մտածելու միջոց է. դու նախ մտածում ես, ապա մտքերդ հաղորդում ում որ հարկն է։ Մեր հասարակության մեջ այս պարզ ճշմարտության վերաբերյալ վաղուց շրջված պատկերացումներ են արմատավորվել։ Մեզնից շատերը լեզուն համարում են նախ և առաջ հաղորդակցման միջոց։ Ու քանի որ օտարալեզու աշխարհը հսկայական է, իսկ մենք՝ ընդամենը մեկ բուռ, շատերը մտածում են, թե աշխարհի հետ շփումը հնարավոր է միայն հայերենը բառիս բուն իմաստով ուրանալու և իրեն հարմար օտար լեզուն սերտելու տարբերակով։ Ես սերտել բառը պատահաբար չօգտագործեցի, իսկ այդտեղ մտածելու տարրերը հնարավորինս նվազ են։ Երբ դու բնությունից քեզ տրված լեզուն թողնում ես կենցաղային մակարդակում կամ ընդհանրապես անտեսում, դու մտածողությունդ ես փոխում։ Իսկ դա միանգամից չի լինում. մինչև հազարամյակներով մշակված հայերենի լեզվամտածողությունը ժառանգած քո ուղեղը կհարմարվի օտար ձևերին ու կաղապարներին, մտածելու քո ներուժը շատ կորուստներ կունենա։ Շատերը սա, իհարկե, չեն գիտակցում։ Իրենց իմացած գավառական հայերենի ստորոտից նայելով օտար լեզուների գրական տարբերակների բարձունքին՝ նրանք պարզապես մտածում են, թե մեր մայրենին անկատար, հնացած, անարտահայտիչ լեզու է։

Շարունակությունը →