ԼԺՏ-ի նյութերը բաժնի նյութերը։

Այս բաժնում տեղադրված են այն նյութերը, որոնք թարգմանվել են, թվայնացվել են, լուսանկարվել են հատուկ ԼԺՏ-ի համար կամ ԼԺՏ-ի կողմից։ Այս բաժնից նյութեր արտատպելիս ակտիվ հղում դնելը պարտադիր է։

ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Եթե որևէ հայ չի խոսում հայերեն, պետք է ստանա իր արդար պատիժը

Ոչ մի առատության եղջյուր հայի համար չի կարող փոխարինել ամենաբաշխ, ամենապարգև հայերենին

Ձերբազատվենք օտարաբանություններից ու գրենք պարզապես հայերեն

Ինչո՞ւ հայոց լեզուն մղվեց երկրորդ պլան

Հայաստանում՝ ՀԱՅԵՐԵ՛Ն։

ԱՆՀԵՏԱՁԳԵԼԻ ՊԱՀԱՆՋ

Ռազմական բառարաններ

Հայաստանին պետք չեն ռուսական դպրոցներ․ ՌԴ-ն հարմար պահ է ընտրել, փորձում է օգտվել փխրուն իրավիճակից

Հայաստանում 1 ռուսական դպրոցի դիմաց՝ 50 հայկական դպրոց Ռուսաստանում․ ի՞նչ կարծիքի եք, պարոն Լավրով

Երեխային զրկել վաղ տարիքում իր մայրենի լեզուն ստեղծագործաբար յուրացնելու հնարավորությունից, նշանակում է հիմքից խարխլել իմացության պատվանդանը

Երկիրը ներսից փլուզելու համար նախևառաջ պետք է անլրջացնել, աղավաղել լեզուն

Հայ դպրոցականը մագաղաթներ վերծանող ծրագիր է ստեղծել

Ոչ մի առատության եղջյուր չի կարող փոխարինել ամենաբաշխ, ամենապարգև հայերենին

Միայն մայրենի լեզվով յուրացրած կրթությունը կարող է ամենալավ դաստիարակչական նշանակությունն ունենալ

Վահան Թեքեյան «Տաղ հայերեն լեզվին»

Կրթական բարեփոխումներ․ թող հին մեռելները իրենց տեղը զիջեն նոր մեռելներին/ Արփի Ոսկանյան

ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտը մերժում և անընդունելի է համարում նոր չափորոշիչները

ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտը մերժում և անընդունելի է համարում նոր չափորոշիչները

Սամվել Մուրադյան՝ «Եթե մենք մեր ներքին ճակատամարտը տանուլ տանք, դրսում հաստատ պարտվելու ենք»

«ԼԱԶԱԹ ՉՏՎԵՑ», ՊԱՐՈ՛Ն ՎԱՐՉԱՊԵՏ

Երբ պետական պաշտոնյաները հայերեն չգիտեն

Հայոց լեզվի խնդիրը «դուխով» բառը չէ. «Սուբյեկտիվ խոսափող»-ի մոտ Դավիթ Գյուրջինյանն է

Գարեգին Նժդեհ — «Հիշի՛ր պատերազմը» աուդիոգիրք

Արմէնպրեսն ու Հայերէնը

Ֆիզիկայի միօրինակ միջավայրում հայերենի դասավանդումը կարող է փոխել ուսանողի առօրյան. ֆիզիկոս

Հրաժարիլ լեզուի եւ գրի մոգական զօրութենէն` կը նշանակէ հրաժարիլ ինքնապաշտպանութեան մեծագոյն զրահէն . Հայ եկեղեցւոյ բարեկարգութիւնը եւ հայոց լեզուի հարցը

Ներածական

Վերջին տարիներուն եւ յատկապէս վերջին ամիսներուն` Ամերիկայի Միացեալ Նահանգաց Հայ Եկեղեցւոյ շրջանակներուն մէջ կարծարծուի Ս. Պատարագը անգլերէն լեզուով մատուցանելու հարցը: Վերջին շրջանին խնդիրը ստացած է լուրջ կերպարանք. թեր ու դէմ կարծիքներ` նամակով կամ յօդուածներով կը յայտնուին եւ անուանացանկեր կը հրատարակուին ի նպաստ այս կամ այն տեսակէտին: Եթէ այսպէս շարունակուի պայքարը, ես վախ ունիմ որ Արեւելեան թեմի մէջ երկպառակտում կրնայ ստեղծուիլ, որու հետեւանքները աննախատեսելի վնասներ կարող են պատճառել: Ուրեմն անհրաժեշտ է օր առաջ հարցը բարձրագոյն իշխանութեան միջոցաւ եզրակացութեան մը եւ եզրափակման բերել, որպէսզի ապագային չդատապարտուինք Պատմութեան Դատաստանի առջեւ:

Շարունակությունը

Ունենք պատմություն, դյուցազների ու արքայից արքաների պատմություն, բայց չունենք մատյան, որ պատմի

Սեպուհները լարվեցին:
…-Այդ այն դարերում էր, տյա՛րք, սեպուհներ, երբ Հայոց աշխարհը պաշտպան էր կանգնում աշխարհասասան Հռոմին, երբ Տիգրանը չորս բդեշխություն ուներ.-Գուգարք, Աղձնիք, Ծոփք և Նոր Շիրական: Ուներ սեփական ոսկեդրամ, և ամենաանգինը դրամներից` ազատություն, կամք, ինքնակալություն և զորություն: Ո՜ւյժը, ո՜ւյժը գնաց: Ո՜ւյժը…
-Զորական ո՜ւյժը,-հառաչեց Խորեն սեպուհը:
-Ոչ միայն ույժը,-հառաչեց իր հերթին Մեսրոպիկը,-այլ շատ ու շատ բան: Ոգի՜ն…
… Դժվար էր տիրել մեռ լեռնաստանին, տյարք, և մեր Աշխարհն հայոց ազատ էր: Հայոց աշխարհը ինքնիշխան էր և ո՛չ ստրուկ ու գերի, ինչպես այսօր:
Սեպուհները լուռ ու ներշնչված լսում էին Մեսրոպին: Անգամ Վարդան սեպուհը, որ միշտ վերապահ էր, խստադաժան կանոն էր կարգել` պահել նրան միշտ ենթակա, ստորադրյալ վիճակում, սթափվեց: -«Տես ինչե՜ր գիտե»:
-Տե՜ս, ինչե՜ր <են> եղել, ի՜նչ ենք եղել և ի՛նչ ենք դարձել,-գլուխն օրորեց Խորեն սեպուհը,-և որտեղի՞ց ես լսել այդ ամենը, Պատանյակ,-հարցրեց նա, հանկարծակի շարժումովդառնալով դեպի Մեսրոպը, մի տեսակ ճնշվելով իր անտեղի հարցմունքից մի գիտուն պատանյակի դիմաց:
-Սրանք գրված են հույն պատմագիրների մատյաններում, Խորեն սեպուհ:
-Եվ շա՞տ այդպես բաներ կան մեր մասին այդ հունական մատյաններում,-հարցրեց Խորեն սեպուհը:

Գրաբարը եղե՞լ է արդյոք խոսակցական լեզու

Ովքեր ծանոթանում են գրաբարի տեքստերին և նկատում ժամանակակից տեքստերից նրանց ունեցած լեզվական նշանակալից տարբերությունները, հաճախ հարց են տալիս` գրաբարը եղե՞լ է երբևէ խոսակցական լեզու, և այդ լեզվով արդյոք երբևէ խոսե՞լ են: Նույնիսկ գիտական գրականության մեջ փորձեր են եղել ժխտելու գրաբարի` ժամանակին խոսակցական լեզու լինելու փաստը:

Ի՞նչ կարելի է ասել այս հարցի մասին: Արդեն ասվել է, որ «գրաբար» ասելով պետք է հասկանալ հին շրջանի, մասնավորապես 5-րդ դարի գրական լեզուն: Սա նշանակում է` հին շրջանում և հատկապես այդ շրջանի սկզբին` 5-րդ դարում, գործածվող հայերեն խոսակցական լեզուն է, որի գրի առնվելով հետագայում «գրի լեզու» հանդես է եկել «գրաբար» անվան տակ: Այսպիսով, կասկած չի կարող լինել, որ գրաբարը ոչ միայն բարձրացել է որպես գրական լեզու խոսակցական հիմքի վրա, այլև որպես գրական լեզու ունեցել է իր խոսակցական` բանավոր տարբերակը: Ակնհայտ է, որ հին շրջանի խոսակցական լեզուն իր գրի առնվելու ժամանակ եղել է մոտավորապես այնպիսին, ինչպիսին հանդիպում է այդ ժամանակվա գրավոր տեքստերում: Սակայն այս դրույթը չի կարելի տառացի հասկանալ և կարիք է զգում բացատրության:

Շարունակությունը

Գովք բենգալերենի` իմ մայրենի լեզվի

Ես միշտ հպարտանում եմ, որ չնայած ծնվել և մեծացել եմ Նյու Յորքում, սակայն ազատ տիրապետում եմ բենգալերենին: Դրա համար պարտական եմ բանգլադեշցի ծնողներիս, որոնք անզիջում էին` փոքր քրոջս և ինձ սովորեցնելու այն լեզուն, որի համար մարդիկ կատաղի պայքար էին մղել:

Փետրվարի 21-ը Միավորված ազգերի կրթական, գիտական և մշակութային կազմակերպությունը ճանաչել է Մայրենի լեզվի միջազգային օր` ի հիշատակ 1952 թվականին Բանգլադեշում սկիզբ առած Ազգային լեզվի շարժման: Մինչև 1971 թվականին անկախություն ձեռք բերելը` ներկայիս Բանգլադեշը կոչվում էր Արևելյան Պակիստան: Երբ Պակիստանի կառավարությունը բենգալերենը պաշտոնական կիրառությունից հանեց և պարտադրեց ուրդուն, Դաքայի համալսարանի ուսանողները բողոքի ցույցի դուրս եկան 1952թ.-ի փետրվարի 21-ին: Բազմաթիվ ցուցարարներ վիրավորվեցին և սպանվեցին ոստիկանության կրակոցներից:

Շարունակությունը

ՍԱԳԱ ԲԻՆԳԼԻՇԻ ՄԱՍԻՆ

Կալկաթայի լրագրողների, գրողների և արվեստագետների հետ շփումների ժամանակ բազմիցս եմ նկատել, որ նրանք գովեստով են արտահայտվում Դաքայի` որպես բենգալերենի հայելու մասին: Նույնիսկ բենգալերեն ստորագրությունս նկատելով` Կալկաթայում հյուրանոցի կառավարիչն արցունքախառն բացականչեց.

–Դո՜ւք, բանգլադեշցիներդ իրապես այդ լեզվի պատիվը բարձր եք պահել:

Մի տարեց լրագրող էլ հիասթափությամբ պոռթկաց նույն Կալկաթայում բենգալերեն լեզվի ներկա վիճակի կապակցությամբ, թե ինչպես են հարուստ ոչ բենգալացիները ձեռք գցել նորակառույց թաղամասերն ու նույնիսկ գաղութացրել Ռաբի Թակուրի (Ռաբինդրանաթ Թագոր) Շանտինիկատանը[1]` կառուցելով առանձնատներ բենգալերեն լեզվի և մշակույթի հանրահայտ դպրանոցի կողքին:      

1952 թվականին բենգալերեն լեզվի համար մղվող պայքարի հաղթանակը ներշնչեց Հնդկաստանի բենգալախոս շրջաններին պահանջել, որպեսզի բենգալերենը ճանաչվի պետական լեզու:

Շարունակությունը

Լեզվական իրավիճակը Ազատություն պողոտայում

Ազատություն պողոտա, Օգոստոս 2010թ․
Շարունակությունը

Մանուկներին լատինատառ հայերենի են վարժեցնում (Ազատության հրապարակ)

Լեզվական իրավիճակը Հ․ Թումանյան փողոցում (Մասն Գ․)

Հովհաննես Թումանյանի փողոց, Հուլիս 2010թ․
Շարունակությունը

Լեզվական իրավիճակը Հ․ Թումանյան փողոցում (Մասն Բ․)

Հովհաննես Թումանյանի փողոց, Հուլիս 2010թ․
Շարունակությունը

Լեզվական իրավիճակը Հ․ Թումանյան փողոցում (Մասն Ա․)

Հովհաննես Թումանյանի փողոց, Հուլիս 2010թ․
Շարունակությունը