|
ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Եթե որևէ հայ չի խոսում հայերեն, պետք է ստանա իր արդար պատիժը Ոչ մի առատության եղջյուր հայի համար չի կարող փոխարինել ամենաբաշխ, ամենապարգև հայերենին Ձերբազատվենք օտարաբանություններից ու գրենք պարզապես հայերեն Ինչո՞ւ հայոց լեզուն մղվեց երկրորդ պլան Հայաստանին պետք չեն ռուսական դպրոցներ․ ՌԴ-ն հարմար պահ է ընտրել, փորձում է օգտվել փխրուն իրավիճակից Հայաստանում 1 ռուսական դպրոցի դիմաց՝ 50 հայկական դպրոց Ռուսաստանում․ ի՞նչ կարծիքի եք, պարոն Լավրով Երկիրը ներսից փլուզելու համար նախևառաջ պետք է անլրջացնել, աղավաղել լեզուն Հայ դպրոցականը մագաղաթներ վերծանող ծրագիր է ստեղծել Ոչ մի առատության եղջյուր չի կարող փոխարինել ամենաբաշխ, ամենապարգև հայերենին Միայն մայրենի լեզվով յուրացրած կրթությունը կարող է ամենալավ դաստիարակչական նշանակությունն ունենալ Վահան Թեքեյան «Տաղ հայերեն լեզվին» Կրթական բարեփոխումներ․ թող հին մեռելները իրենց տեղը զիջեն նոր մեռելներին/ Արփի Ոսկանյան ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտը մերժում և անընդունելի է համարում նոր չափորոշիչները ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտը մերժում և անընդունելի է համարում նոր չափորոշիչները Սամվել Մուրադյան՝ «Եթե մենք մեր ներքին ճակատամարտը տանուլ տանք, դրսում հաստատ պարտվելու ենք» «ԼԱԶԱԹ ՉՏՎԵՑ», ՊԱՐՈ՛Ն ՎԱՐՉԱՊԵՏ Երբ պետական պաշտոնյաները հայերեն չգիտեն Հայոց լեզվի խնդիրը «դուխով» բառը չէ. «Սուբյեկտիվ խոսափող»-ի մոտ Դավիթ Գյուրջինյանն է Գարեգին Նժդեհ — «Հիշի՛ր պատերազմը» աուդիոգիրք Ֆիզիկայի միօրինակ միջավայրում հայերենի դասավանդումը կարող է փոխել ուսանողի առօրյան. ֆիզիկոս |
Ընթերցողից. Աբովյան փողոցով զբոսնելիսՔայլում ենք Աբովյան փողոցի «ֆիռմըննի» ու «գլամուռնի» խանութների կողքով, և մեզ ժպտում են նույնքան «գլամուրային» բառերը՝ Լավլի սեյլ, հոթ սեյլ, հեփի փռայսիզ, նյու քըլեքշըն, սեյլ ափ թու…… Հ.Գ. Մեր Սահմանադրության մեջ մի հոդված կար է՞. «ՀՀ պետական լեզուն հայերենն է»: Էդ հոդվածը չի գործո՞ւմ:
Հերթական խախտումը ԵրևանումԼեզվի ժողովրդական տեսչությունը ներկայացնում է ՀՀ գովազդի մասին օրենքի հերթական խախտման դեպքը:
Երևան, հուլիս, 2012թ.
 Report!am-ի արձագանքը. Կամ վահանով, կամ… վահանակինԺամանակ առաջ Ազգային ժողովում լսումներ էին անցկացվում լեզվական օրենսդրությունը, մասնավորապես գովազդի մասին օրենքը ինչ-ինչ փոփոխությունների ենթարկելու վերաբերյալ: Քննարկման ընթացքում ելույթ ունեցավ նաև այն օրերին լեզվի պետական տեսչության պետ Լավրենտի Միրզոյանը, ով, փոխանակ խոսելու լեզվին սպառնացող մարտահրավերներից և սպառնալիքներից, իր ելույթը համեմեց հայկական գովազդաեթերից բերված զավեշտալի օրինակներով, ծիծաղելի ձևակերպումներով, ինչը բավականաչափ լսարան զվարճացրեց, և ընդամենը:
Այդ ելույթը հիշեցինք, երբ նախորդ օրը Հանրային հեռուստաընկերության “Հարցազրույց” հաղորդաշարով հայերենի ներկա վիճակի մասին էր խոսում լեզվի պետական տեսչության պետ Սերգո Երիցյանը: Եվ տպավորություն կար, թե ոչինչ չի փոխվել. մեր լեզվին սպառնացող ամենամեծ վտանգը, ինչպես նախկինում, այսօր էլ մնում են գովազդներն ու գովազդային վահանակները: Ս. Երիցյանը ևս “ծանրացավ” գովազդային վահանակների վրա, և այդ սևեռումն այնքան հիմնավոր էր, որ վերջնականապես փաստվեց, թե հայոց լեզվի ամենամեծ թշնամին գովազդային վահանակներն են, որ կան: Հենց այդ պատճառով էլ լեզվի պետական տեսչությունը զբաղված է գլխավորապես այդ հիմնախնդրով, իսկ նրա աշխատակից-տեսուչներն աշխատաժամանակի հիմնական մասն անցկացնում են դատարաններում` այս կամ այն տնտեսվարողի դեմ վահանակների հարցով տեսչության դատական հայցերը պաշտպանելու համար: ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՊԵՏԱԿԱՆ ԵՎ ՀՈԳԵՎՈՐ ԲԱՐՁՐԱՍՏԻՃԱՆ ԱՅՐԵՐԻՆ, ԼԵԶՎԻ ՊԵՏԱԿԱՆ ՏԵՍՉՈՒԹՅԱՆԸ ԵՎ ԲՋՋԱՅԻՆ ՕՊԵՐԱՏՈՐ ԸՆԿԵՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՂԵԿԱՎԱՐՆԵՐԻՆ Ընթերցողը միանգամից կարող է հարց տալ. ի՞նչն է միավորում հիշյալներին կամ ի՞նչ ընդհանուր բան կա նրանց միջեւ, բացի ՀՀ-ում ապրելու փաստից: Անմիջապես պատասխանեմ` նրանց համար ընդհանուր է նաեւ անտարբեր վերաբերմունքը հայոց պետական եւ ազգային միակ լեզվի նկատմամբ: Չվրդովվեք այս եզրակացությունից: Մի քիչ ազգային արժանապատվություն ունեցող հայազգի մարդը քիչ հետո ինքը կհամոզվի դրանում: Վերջերս տոնեցինք ու դեռեւս շարունակում ենք տոնել ՀՀ վերանկախացման 20-ամյակը: Բայց արդյո՞ք մեր պետությունն անկախ է, ավելի ճիշտ` ունե՞նք անկախության` իբրեւ բացարձակ արժեքի գիտակցությունը: Իմ համոզմամբ` ոչ: Դրա ամենից աղաղակող ապացույցներից է ներկա մոտեցումը հայոց լեզվին` այդ լեզվի հայրենիքում, այն էլ` հայոց արժեհամակարգում նրա առանցքային դերի մասին օրնիբուն խոսող պետական այրերի ու բարձրաստիճան հոգեւորականների լուռ, բայց եւ բացահայտ մեղսակցությամբ: ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ ՄԵՐ ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ ՉԷ Հանդգնենք «խմբագրել» Ավետիք Իսահակյանին, քանզի երկրում լեզվական իրավիճակն այնպիսին է, որ հնարավոր չէ ասել` «Մեր լեզուն մեր հայրենիքն է»: Տիրող լեզվական քաոսը, որ շարունակվում է արդեն երկու տասնամյակ, կարծես թե մեզ թույլ չի տալիս նույնացնել լեզուն ու հայրենիքը: Ցավալի է: ԿՈՐՑՆՈՒՄ ԵՆՔ ԻՆՔՆԱՃԱՆԱՉՄԱՆ ՈՂՆԱՇԱՐԸ` ԼԵԶՈՒՆՀայաստանում պետական լեզուն հայերենն է: Մեր երկրի լեզվական քաղաքականության բնագավառում բոլոր օրենքների ու պետական ծրագրերի պահանջների կատարումը պետք է ապահովի Լեզվի պետական տեսչությունը: Այն պետք է նաև հասարակական կյանքի բոլոր ոլորտներում ապահովի գրական հայերենի լիակատար գործածությունը: Համենայն դեպս, այդպես է սահմանվում Կառավարության պաշտոնական կայքում: Կրթության և գիտության նախարարության` մեզ տրամադրած տեղեկատվության համաձայն` ընթացիկ տարում տեսչությանն այդ գործառույթների համար պետբյուջեից հատկացվել է շուրջ 31.5 միլիոն դրամ: Հաշվի առնելով, որ տարեկան ընդամենը 10 միլիոն դրամով գոյատևում է Գյումրիի հաշմանդամ երեխաների մանկատունը, Խարբերդի մանկատունը, կարելի է վստահ ասել, որ այդ գումարը բավականին խոշոր հատկացում է մի կառույցին, որը, ըստ էության, ոչինչ չի անում մեր լեզուն գոնե օտարամտությունից հեռու պահելու համար: Հեռուստատեսությունը «թույնավորում» է մեր լեզուն և հոգինՀայկական հեռուստատեսության աքիլեսյան գարշապարը մայրենի լեզուն է: Եթե լեզվական սխալը ներթափանցում է զանգվածային լրատվամիջոց, դրա դեմն առնելն անհնարին է դառնում, և օդակաթիլային ճանապարհով փոխանցվող վարակի պես տարածվում է «անտեր-անտիրական» հեռուստաալիքներով մեկ` սպառնալով ազգային արժեքներին: Լեզուն պահպանելու և պաշտպանելու լավագույն միջոցը ճիշտ և մաքուր խոսելն է, օտար լեզուներից արհեստականորեն ձևված արտահայտություններից զերծ մնալը: Լեզվական վթարներն ամենուրեք են, բոլոր հեռուստաալիքներով` ավելի կամ պակաս չափով: Սակայն զավեշտն այն է, որ մեկ անգամ հնչելուց հետո դրանք եթերից դուրս մղվելու փոխարեն ավելի են «տեղները տաքացնում»: Լեզվի պետական տեսչությունն անզոր է, քանի դեռ օրենքի բացերն ավելի զորեղ են
Խախտումներ․․․2010 թվականի դեկտեմբեր ամսին Երևանում «Ամերիա» բանկի կենտրոնական մասնաճյուղի բազմաթիվ հաճախորդների ուշադրությունը գրավում էր Մաշտոցի 42 հասցեում գտնվող «Փոքրիկ Կակտուս» ռեստորանի գունավոր տպագրությամբ կատարված գովազդային թերթիկը: Շարունակությունը |
