․․․ Մովսեսը Նոր Պլատոնից իմացավ, որ առաջին անգամ Հայաստանում են հայտնաբերել ոսկին ու երկաթը։ Չորս հազար տարի առաջ երկնային քարերը, որ մաքուր երկաթից էին, հայերը կոչել են երկաթ՝ երկնքից կաթած։ Դա երկաթի առաջին և ամենահին անվանումն է աշխարհում։ Նույնիսկ հույները դրանից հազար տարի հետո են երկաթին անուն տվել, կոչել այն սիդերոս։ Շարունակությունը →

Ուսումն ազգային դպրոցներում պետք է լինի մայրենի լեզվով։ Միայն մայրենի լեզվով յուրացրած կրթությունը կարող է ամենալավ դաստիարակչական նշանակությունն ունենալ։

Հայոց ազգային, բուն ժողովրդական ոգին պարունակված է հայոց լեզվի միջև, հայոց լեզուն յուր կողմից ներկայացնում է ազգի լեզուն, ոչնչացրեք այդ երկուսից մեկը և մյուսն ինքնըստինքյան կոչնչանա․․․ Ուրեմն, լեզվի զարգացման գլխավոր գործիչն է բուն ժողովրդի ոգին, իսկ բուն ժողովրդի ոգին ներկայացնում են գավառաբարբառներն իրենց առանձնահատուկ ձևերով։

Իսահակ Հարությունյան (1863-1928թթ․), հայ մանկավարժ

Հայ մանկավարժներ XIX-XXդդ, գիրք II, Հայպետուսմանկհրատ, Երևան, 1961թ․, էջ 481։

Քեզ, Հայ Լեզո՛ւ, կը սիրեմ մըրգաստանի մը նըման…
Մեր անցեալին թանձրախիտ ստուերներուն մէջ կարծես
Մէյ մէկ պըտուղ՝ քու բոլոր բառերդ ինծի կ՚երեւան,
Որոնց մեջէն կը քալեմ ու կը քաղե՜մ զանոնք ես…։

Մրգաստանի՛ մը նըման կը սիրեմ քեզ, Հայ Լեզո՛ւ…
Մեր հայրենի պալատէն, պարտէզներէն մընացորդ՝
Դալարագեղ դուն պուրա՜կ, որ դիմացար դարերու
Եվ կը մընաս միշտ առոյգ, հին ավիշով կենսայորդ…։ Շարունակությունը →

Տեղի է ունեցել ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի գիտական անձնակազմի ընդհանուր ժողովը, որի ընթացքում  քննարկվել է ՀՀ ԿԳՄՍ նախարարության ներկայացրած Հայոց լեզվի և գրականության չափորոշիչները։ Այդ մասին տեղեկանում ենք ինստիտուտի տարածած հաղորդագրությունից, որը ներկայացնում ենք ստորեւ։

ՀՀ ԳԱԱ Մ. Աբեղյանի անվան գրականության ինստիտուտի գիտական անձնակազմի ընդհանուր ժողովը խոր մտահոգություն է հայտնում առանցքային թերություններ ունեցող այս ծրագրի վերաբերյալ,  մերժում և անընդունելի է համարում այն թե՛ բովանդակային և թե՛ կառուցվածքային ու մեթոդական առումներով: Գրականության ինստիտուտը, հավաստելով իր պատրաստակամությունը անվարձահատույց աջակցելու «Հայ գրականության» չափորոշչի և ծրագրերի ձևավորմանը,  նոր դասագրքերի կազմմանը, հայտնում է հետևյալ նկատառումները. Շարունակությունը →

«Լազաթ» բառը երեւի մեկ էլ լսել եմ հեռավոր 1960-ականներին, իմ ծննդավայրի մեծահասակներից։ Ի դեպ, բառն ինձ համար միշտ էլ օտարոտի հնչողություն է ունեցել։ Ավելին՝ այդ բառով հաղորդակցվողը գոնե իմ կողմից երբեք չի ընդունվել իբրեւ բարձր ինտելեկտի կրող կամ խորագետ մեկը․ այդ բառն ինձ համար համարյա միշտ մատնանշել է այն գործածողի լեզվամտածողության ցածրակարգությունը եւ պրիմիտիվիզմը։ Շարունակությունը →

Հայաստանի Հանրապետությունում հայտարարված արտակարգ դրության պայմաններում պետական կառավարման և տեղական ինքնակառավարման մարմինները կոչ են անում իրենց դիմել առցանց։ Եվ ահա Եվ լեզվի պետական կոմիտեն տխուր իրականություն է բացահայտել՝ ՀՀ հարյուրավոր քաղաքացիներ պատկան մարմիններին հայերեն էլեկտրոնային նամակներ են հղում, որոնք գրված են օտար տառերով: Հայտարարություն տարածելով՝ լեզվի անաղարտությանը հետևող կառույցը շեշտում է, որ սա անհարգալից վերաբերմունք է Հայաստանի Հանրապետության պետական լեզվի՝ հայերենի նկատմամբ: Կոմիտեն կոչ է անում Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներից ստացված հայերեն օտարատառ էլեկտրոնային նամակներին ընթացք չտալ:

Լեզվի պետական կոմիտեն իր գործն է անում, բայց անում է տարօրինակ հերթականությամբ։  Շարունակությունը →

Լեզվի կոմիտեն իր 18 աշխատակիցներով չի կարող փոխարինել դպրոցին, ԲՈՒՀ-ին: Հեղափոխությունից հետո մարդիկ ուշադրությամբ լսում են նաև հրապարակային խոսք. քաղաքական գործիչները ևս պատասխանատու են հայերենի նկատմամբ հարգանք ձևավորելու հարցում: Մի անգամ ասել եմ, թե «դուխով» բառը 40 տոկոսով հայերեն է: Ինձ մեղադրեցին, թե օրինականացրել եմ այդ բառը, բայց «դուխովը» օրինականացրեց հայ ժողովուրդը՝ ամեն օր արտաբերելով, շապիկներին, գլխարկներին տպելով: «Սուբյեկտիվ խոսափող»-ի մոտ Լեզվի կոմիտեի նախագահ Դավիթ Գյուրջինյանն է: